hiçlikle doyumsuzluk arasında gidip geliyorum. garip bir huzur bölüyor hayallerimi durupdururken. seviyorum ondandır diyorum. sabah erken saatlerde hala uyumamış olmanın, yeni uyanmış olmakla farkını anlıyorum... huzur ak, hiçlik kara. arada duramıyorum, doyamıyorum. dengeyi ortada değil her iki uçta arıyorum............................ pencereden dışarıya bakıyorum. 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder